Κάτι αφήσαμε στη μέση αλλά…

Πόσο δύσκολο είναι να αφήνεις κάτι στη μέση; Να το αφήνεις χωρίς να το καταλαβαίνεις; Χωρίς να ξέρεις το γιατί; Χωρίς να παίρνεις μια απάντηση.

Να μένει απλά πίσω. Να ξεχνιέται. Αλλά εσένα να σε «τρώει». Να το σκέφτεσαι και να μην καταλαβαίνεις γιατί έγινε απλά μια ανάμνηση.

Μια ωραία ανάμνηση που θα ήθελες να τη ζήσεις μέχρι το τέλος. Να δεις που θα καταλήξει και αν θα ήταν όπως την είχες ονειρευτεί.

Συνήθως αυτά που αφήνουμε πίσω με αυτό τον τρόπο είναι αυτά που φοβηθήκαμε. Εκείνα που δεν είχαμε τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε τα έντονα συναισθήματα που μας κατέκλεισαν ξαφνικά χωρίς να το καταλάβουμε και ενδεχομένως χωρίς να το θέλουμε.

Αλλά ξέρεις κάτι; Τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή και κανένα συναίσθημα δεν μπορεί να κρυφτεί στις γωνίες του μυαλού μας.

Αν η μοίρα το θέλει κάπου θα βρεθούμε ξανά και θα είμαστε πιο σίγουροι να πούμε όλα εκείνα που δεν είπαμε. Να δείξουμε με πράξεις όλα εκείνα που νιώσαμε και νιώθουμε.

Τίποτα που να… αξίζει δεν μένει στη μέση!

M.T